Welke lokale gerechten kun je proberen in Costa Rica?

Casado. In Costa Rica gaan rijst en bonen hand in hand, nergens meer dan in de meest populaire menu-optie, een casado, wat in het Engels 'getrouwd' betekent. Casados zijn complete lunches bestaande uit zwarte bonen, rijst en een keuze aan eiwitten. Je kunt deze gerechten vinden bij bescheiden Costa Ricaanse frisdranken (door een familie gerunde stands, een soort diner) of bij een aantal van de duurdere hotels, maar de mensen van Santa Juana Lodge doen een fantastische casado met tilapia die ze op de duurzame viskwekerij van het pand. Aan de Caribische kant van het land vind je een soortgelijk, Jamaicaans geïnspireerd gerecht genaamd "rijst en bonen", waarvan de naam in het Engels wordt gezegd in plaats van in het Spaans, bereid met kokosmelk en olie.

Gallo pinto. Nog een gerecht gemaakt van rijst en bonen. Lokale overlevering wijst op zijn oorsprong in het kleine stadje San Sebastían, waar lang geleden een lokale inwoner, Don Bernabe, wijd en zijd pochte over zijn gewaardeerde gallo pinto (gevlekte kip), die hij aan het bewaren was voor de kerstvieringen van de stad. Roddels in de kleine stad verspreidden zich en namen ontmoedigende proporties aan toen Don Bernabe onverwachts een menigte stedelingen ontving die enthousiast waren om zijn gevlekte kip te proberen. Als de snelle denker die hij was, besloot Don Bernabe om eer te bewijzen aan het uiterlijk van zijn gallo pinto door grote hoeveelheden witte rijst en zwarte bonen te bakken zodat iedereen iets te eten had.

Arreglados. Broodjes geserveerd op broodjes gemaakt met masa, arreglados zijn gevuld met allerlei lekkers, afhankelijk van de chef, maar ze bevatten altijd kaas.

Pejibayes. Een hoofdbestanddeel van de dagelijkse cultuur in Costa Rica is pejibayes (perzikpalmvrucht), een licht hartige, bijna artisjok-smakende vrucht van een palmboom die traditioneel wordt gekookt met een beetje zout, gegarneerd met een beetje mayonaise, en als snack wordt gegeten naast een kop koffie. Nieuwe restaurants geven ook een moderne draai aan de oranjekleurige pejibayes door ze met room tot puree te kloppen of het gekookte fruit te mengen tot een zijden soep.

Gallitos de Picadillo. Gallitos zijn maïstortilla's die worden geserveerd met verschillende toppings, zoals een kleine brunoise van lokale groenten zoals chayote squash, arracache (een knolgewas) of sperziebonen, of picadillo, rundergehakt gebakken met uien en paprika's. Locals eten gallitos de picadillo gegarneerd met een gebakken boerenei en pittige rode salsa.

Vuelve a la Vida. De naam van het gerecht vuelve a la vida, een Costa Ricaanse zeevruchtencocktail, vertaalt "weer tot leven komen", wat de lokale bevolking gelooft dat de ceviche hen helpt na een nacht te veel guaro te hebben gedronken, een suikerrietlikeur die Costa Rica's smaak is nationale geest. Vuelve a la vida kan worden gepresenteerd als een trio van octopus, garnalen en snapper gecombineerd met rode paprika, citroensap en chilipepers, en geserveerd met knapperige, licht gezouten yucca en weegbree-chips.

Chorreada's. Dit zijn Costa Ricaanse maispannenkoekjes die als tussendoortje of bij het ontbijt worden gegeten. Ze zijn heerlijk in combinatie met koffie, omdat ze normaal gesproken zoet worden gemaakt of je kunt ze eten met natilla, een soort zure room. Chorreadas is een pannenkoek maar gemaakt met gemalen maïs die je in de pan bakt tot hij knapperig goudbruin wordt. Deze staan misschien niet op menu's, dus vraag het aan de ober!

Rondon. Samengesteld uit alles wat de kok kan "opraken", dateert rondon uit vroegere tijden van zelfvoorzienende diëten in het Caribisch gebied. Hoewel het enige consistente is dat het verandert, zijn er een paar basisprincipes van deze pittige kokossoep. Meestal vind je er een vissenkop en diverse vangsten van de dag, samen met een verscheidenheid aan knollen zoals zoete aardappelen en yucca, urenlang gestoofd in kokosmelk boven een open houtvlam die een rokerige diepte geeft. Gooi er een paar Panamese pepers in voor die kenmerkende lip-singe, en daar heb je het - rondon.

chifrijo. Een typische middagsnack of late-night bartraktatie die je overal in Costa Rica zult vinden, is chifrijo. Het woord is een combinatie van twee andere woorden, chicharrones en frijoles, die als de twee belangrijkste ingrediënten voor dit gerecht dienen. Chicharrones, of gebakken varkenszwoerd, zijn gelaagd met bonen en zetmeel, meestal tortillachips of brood, en gegarneerd met dingen als avocado, pico de gallo, chimichurri en limoen.

Patacons. Patacones zijn gemaakt van groene bakbananen. De groene weegbree wordt geschild en in stukken van een kwart tot een halve centimeter dik gesneden en aan elke kant snel gekookt. Vervolgens wordt elk stuk platgedrukt en aan beide kanten gebakken tot het knapperig is. Vervolgens worden ze overgoten met limoen en zout. Soms worden ze geserveerd met bonen en avocado, pica de gallo of geraspte koolsalade.

Olla de carne. Olla de carne is comfortcooking op zijn best. Dit is een langzaam gegaarde stoofpot die boordevol voedselrijke en smaakrijke ingrediënten zit. Net als bij een stoofpotje, bevat de stoofpot biefstuk, aardappelen, zoete aardappelen, wortelen, zoete bakbananen, groene bakbananen, chayote en yuca. Deze stoofpot is de definitie van stevig.

Sopa negra. Niet alle plaatsen in Costa Rica zijn warm. In verhoogde zones of in de Centrale Vallei kunnen de temperaturen vrij gematigd en soms zelfs fris zijn. Op deze plekken zal een schaaltje sopa negra het lekkerst smaken. Sopa negra is traditionele zwarte bonensoep. Dit is ook Costa Rica's antwoord noedelsoep met kip en wordt geserveerd als mensen ziek zijn. Sopa negra wordt meestal geserveerd met twee hardgekookte eieren, een kopje rijst en een kant van maïstortilla's. Een verwarmend gerecht dat goed is voor de ziel.