Welke lokale gerechten te proberen in Duitsland?

Sommige mensen reizen naar Duitsland voor de bezienswaardigheden en steden, anderen concentreren zich op het ontdekken van Duits eten. Als je een fijnproever bent en op het punt staat een culinaire reis door Duitsland te maken, zijn hier enkele artikelen die je zullen helpen bij het plannen van je Duitse culinaire reizen. Van Duitse voedselmarkten en biertuinen tot wijnfestivals, voedselmusea en natuurlijk overheerlijke Duitse restaurants, hier is het beste van de gevarieerde Duitse keuken.

Koningsberger Klopse. Vernoemd naar de voormalige Oost-Pruisische hoofdstad Königsberg (nu Kaliningrad in Rusland), is dit smakelijke gerecht van gehaktballen in een romige witte saus met kappertjes geliefd bij grootmoeders en chef-koks. De gehaktballen worden traditioneel gemaakt met kalfsgehakt, uien, eieren, ansjovis, peper en andere kruiden. De kappertjes en het citroensap in de saus geven dit vullende comfortfood een verrassend elegante afdronk. Tegenwoordig is het mogelijk om königsberger Klopse te vinden in de meeste Duitse restaurants, maar ze zijn vooral populair in Berlijn en Brandenburg.

Maultaschen. Maultaschen uit Schwaben lijken veel op ravioli, maar dan groter. Het zijn meestal vierkante deegzakken ter grootte van een handpalm met vullingen die variëren van hartig tot zoet en vlezig tot vegetarisch. Een traditionele combinatie is gehakt, paneermeel, uien en spinazie - allemaal op smaak gebracht met zout, peper en peterselie. Ze worden vaak gestoofd en geserveerd met bouillon in plaats van saus voor een zachte, romige traktatie, maar soms worden ze gebakken en beboterd voor extra rijkdom. Tegenwoordig kun je Maultaschen in heel Duitsland vinden (zelfs ingevroren in supermarkten), maar ze komen het meest voor in het zuiden.

Labskaus. Labskaus is niet het meest visueel aantrekkelijke gerecht, maar een verrukkelijke puinhoop die als geen ander de zeevaarttradities van Noord-Duitsland vertegenwoordigt. In de 18e en 19e eeuw waren scheepsbenodigdheden meestal bewaard gebleven, en de roze slop van Labskaus was een heerlijke manier om ze te bereiden. Gezouten rundvlees, uien, aardappelen en ingelegde rode biet worden allemaal gepureerd als pap en geserveerd met ingemaakte augurken en rollmops. Het is al lang een favoriet van Oostzee- en Noordzeezeilers. Tegenwoordig wordt het gerecht in heel Noord-Duitsland geserveerd, maar vooral in Bremen, Kiel en Hamburg.

Worsten. Er is geen Duitsland zonder worst. Er zijn talloze gezouten, gerookte en andere variëteiten beschikbaar in het worstminnende Duitsland, maar de belangrijkste focus ligt op het beste Duitse straatvoedsel: braadworst of gebakken worstjes. Er zijn meer dan 40 soorten Duitse braadworst. Gebakken op de barbecue of in de pan, en daarna geserveerd op een wit broodje met mosterd voor onderweg, of met aardappelsalade of zuurkool als perfecte begeleider van Duits bier. Enkele van de meest voorkomende braadworsten zijn Fränkische braadworst uit Fraconia met marjolein als karakteristiek ingrediënt, Nürnberge r Rostbratwurst die klein van formaat is en meestal van de grill komt, en Thüringer Rostbratwurst uit Thüringen, die behoorlijk pittig is. Thüringen is ook de thuisbasis van het eerste Duitse braadworstmuseum, dat in 2006 werd geopend.

Curryworst. Vrijwel synoniem met de Duitse keuken sinds 1945, wordt Currywurst gewoonlijk toegeschreven aan Herta Heuwer, een Berlijnse vrouw die in 1949 erin slaagde om ketchup en kerriepoeder van Britse soldaten te verkrijgen, ze door elkaar haalde en het resultaat serveerde over gegrilde worst, waardoor onmiddellijk een Duits straatvoedsel ontstond klassiek. Tegenwoordig worden gekookte en gebakken worsten gebruikt, en Currywurst blijft een van de meest populaire straatvoedsel op basis van worst in Duitsland, vooral in Berlijn, Keulen en het Rijn-Ruhrgebied, waar het meestal wordt geserveerd met friet en ketchup of mayonaise of een broodje. Niet het meest verfijnde gerecht, maar een uit noodzaak geboren vullende straatsnack waar heel Duitsland nog steeds gek van is: zo'n 800 miljoen worden er per jaar geconsumeerd.

Doner kebab. Döner kebab werd in Duitsland geïntroduceerd door Turkse gastarbeiders die hier in de jaren zestig en zeventig kwamen. Een van de eerste straatverkopers was Kadir Nurman, die in 1972 begon met het aanbieden van sandwiches met döner kebab in het Zoo Station in West-Berlijn, van waaruit het gerecht eerst zowel West- als Oost-Berlijn veroverde en daarna de rest van Duitsland. Van het bescheiden Berlijnse begin toen een döner kebab alleen vlees, uien en een beetje salade bevatte, ontwikkelde het zich tot een gerecht met een overvloed aan salade, groenten (soms gegrild) en een selectie sauzen om uit te kiezen. Kalfs- en kippenspitten worden veel gebruikt, net als het immer populaire lamsvlees, terwijl vegetarische en veganistische versies steeds gebruikelijker worden.

Schnitzel. Sommigen zullen misschien beweren dat schnitzel Oostenrijks is en niet Duits, maar de oorsprong is eigenlijk Italiaans. Deze controverse heeft er echter niet toe geleid dat de gepaneerde en gefrituurde vleeskoteletten overal in Duitsland populair zijn geworden. Terwijl de Oostenrijkse of Weense schnitzel volgens de wet alleen met kalfsvlees wordt gemaakt, wordt de Duitse versie gemaakt met mals varkensvlees of kalkoen en is het een hoofdbestanddeel geworden van de meeste traditionele restaurants. Terwijl Weense schnitzel gewoon wordt geserveerd, houden Duitsers ervan om verschillende sauzen over hun schnitzel te scheppen. Jägerschnitzel wordt geserveerd met champignonsaus, Zigeunerschnitzel met paprikasaus en Rahmschnitzel wordt geserveerd met een romige saus. Alles gaat goed met gebakken aardappelen en koud pils of een Frankische appelwijn.

Brezeln (krakeling). Net als de worsten hebben de meeste regio's in Duitsland hun eigen manier om pretzels te bereiden. Pretzels kunnen een bijgerecht zijn, bij je braadworst. Of ze kunnen worden opengesneden en als sandwiches worden gevuld. De beste manier om een krakeling te eten? Vers en warm uit de oven met heel veel boter. Deze deeglekkernijen zijn heerlijk in elke vorm en grootte (en er zijn er veel).

Rouladen. Rouladen is een heerlijke mix van spek, uien, mosterd en augurk samen gewikkeld in gesneden rundvlees of kalfsvlees. Vegetarische en andere vleesopties zijn nu ook overal verkrijgbaar, maar de echte deal is Rinderrouladen (rundvleesrouladen), een populair gerecht in West-Duitsland en het Rijngebied. Dit is een hoofdbestanddeel van familiediners en speciale gelegenheden. Ze worden meestal geserveerd met aardappelknoedels, aardappelpuree en ingelegde rode kool. Een rode wijnjus is een absolute vereiste om het gerecht af te ronden.

Sauerbraten. Sauerbraten wordt beschouwd als een van de nationale gerechten van Duitsland en er zijn verschillende regionale variaties in Franken, Thüringen, Rijnland, Saarland, Silezië en Schwaben. Dit stoofvlees kost nogal wat tijd om te bereiden, maar de resultaten, vaak geserveerd als familiediner op zondag, zijn het werk echt waard. Sauerbraten (letterlijk "zuur gebraad") wordt traditioneel bereid met paardenvlees, maar tegenwoordig wordt steeds vaker rund- en wildvlees gebruikt. Voor het koken wordt het vlees enkele dagen gemarineerd in een mengsel van rode wijnazijn, kruiden en specerijen. Verdronken in een donkere jus gemaakt met rode bietensuikersaus en roggebrood om de zure smaak van de azijn in evenwicht te brengen, wordt Sauerbraten vervolgens traditioneel geserveerd met rode kool, aardappelknoedels of gekookte aardappelen.

Himmel un äd. Ook dit is weer een rommelig en niet per se optisch aantrekkelijk gerecht, maar desalniettemin zeker het proberen waard. Himmel und Erde, of Himmel un Ääd in Keulen (beide betekenen "hemel en aarde") is populair in het Rijnland, Westfalen en Nedersaksen. Het gerecht bestaat uit bloedworst, gebakken uitjes en aardappelpuree met appelmoes. Het bestaat al sinds de 18e eeuw en is tegenwoordig een geliefd hoofdbestanddeel van de vele Kölsch-brouwerijen en bierhallen in Keulen, waar het perfect samengaat met een glas of drie van het populaire bier.

Saumagen. Saumagen werd beroemd gemaakt door de Duitse bondskanselier Helmut Kohl, die (zoals het gerecht) afkomstig was uit de Palts. Kohl hield van Saumagen en diende het aan bezoekende hoogwaardigheidsbekleders, waaronder Margaret Thatcher, Mikhail Gorbatsjov, Ronald Reagan en Bill Clinton. De letterlijke vertaling van dit gerecht is "zeugenmaag", maar Saumagen is een stuk minder nieuwsgierig dan de naam doet vermoeden. Het lijkt enigszins op Schotse haggis en wordt bereid door de maag van een varken (of een kunstmatige) te gebruiken als omhulsel voor de vulling van varkensvlees, aardappelen, wortelen, uien, marjolein, nootmuskaat en witte peper. Vervolgens wordt het gesneden en gebakken of geroosterd in de oven, en, zoals Kohl wist, past perfect bij zuurkool, aardappelpuree en een droge witte wijn uit de Palts.

Spargel. Duitsers zijn gek op witte asperges. Zodra de oogsttijd aanbreekt, rond half april, verschijnen aspergegerechten op de menukaarten van restaurants in heel Duitsland, van Flensburg tot München en Aken tot Frankfurt. Er zijn spargelfestivals, een Spargelroute in Baden-Württemberg en talloze kraampjes langs de wegen van Duitsland die het 'witte goud' verkopen. In restaurants worden asperges gekookt of gestoomd en geserveerd met hollandaisesaus, gesmolten boter of olijfolie. Het komt verpakt in spek of opgehoopt op schnitzel; als aspergesoep, gebakken asperges, pannenkoeken met kruiden en asperges, asperges met roerei of asperges met jonge aardappelen. Er is een hoorbare zucht in heel Duitsland wanneer de Spargelzeit eindigt op 24 juni, de dag van Johannes de Doper.

Reibekuchen. Gefrituurde aardappelpannenkoekjes zijn zo populair in Duitsland dat we er meer dan 40 namen voor hebben. Ze staan bekend als Reibekuchen, Kartoffelpuffer, Reibeplätzchen, Reiberdatschi, Grumbeerpannekuche enzovoort. Een ander typisch Duits comfort- en straatvoedsel, Reibekuchen , wordt vaak geserveerd met appelmoes, op zwart roggebrood van roggebrood of met stroop (een soort siroop). Ze zijn het hele jaar door populair: in Keulen en het Rijnland zijn ze geliefd bij feestvierders tijdens de Karneval-festiviteiten in de lente, en alle Duitse kerstmarkten hebben Reibekuchen- verkopers waar tijdens de feestdagen elke dag honderden liters aardappeldeeg worden verwerkt.

Schwarzwalder Kirschtorte. Duitsland heeft een grote verscheidenheid aan taarten, maar een van de meest populaire is de schwarzwälder Kirschtorte of Zwarte Woud-taart. Naar verluidt gemaakt door Josef Keller in 1915 in Café Agner in Bonn in het Rijnland, bestaat het meestal uit verschillende lagen chocoladebiscuitgebak, ingeklemd met slagroom en zure kersen, en vervolgens besprenkeld met Kirschwasser. Het is versierd met extra slagroom, maraschino-kersen en chocoladeschilfers. Zijn populariteit in Duitsland groeide snel en gestaag na de Tweede Wereldoorlog, en het is in deze periode dat de Kirschtorte ook in andere landen verschijnt, vooral op de Britse eilanden. Wat de reden voor het succes ook is, het is zowel perfect voor Kaffee und Kuchen in een Duits café op een zondagmiddag als als dessert.

Kasekuchen. Er zijn zelden aardbeien in Duitse cheesecake (of welk ander fruit dan ook), en de basis is zeker niet gemaakt van crackers maar vers gemaakt deeg (of zelfs zonder bodem, zoals in de Oost-Pruisische versie). De vulling is gemaakt met magere kwark in plaats van roomkaas en er is eischuim toegevoegd om het meer pluis te geven, plus citroen en vanille voor wat extra frisheid. Misschien is deze puurheid en de focus op een handvol ingrediënten de reden waarom er in bijna elke regio van Duitsland een versie van cheesecake bestaat: er is Käsekuchen, Quarkkuchen, Matzkuchen en zelfs Topfenkuchen in Oostenrijk. Waar je het ook probeert, je kunt er zeker van zijn dat het de perfecte traktatie is met wat verse room en een warme kop koffie.